W Nadleśnictwie Złoty Potok głównym gatunkiem panującym w jest sosna pospolita. Drzewostany z panującą sosną zajmują blisko 77% powierzchni zalesionej Nadleśnictwa, a ich zapas stanowi około 71% całkowitego zapasu.

Drzewostany sosnowe dominują na siedlisku Bs, Bśw, Bw, BMśw i BMw gdzie ich udział powierzchniowy kształtuje się powyżej 90% (jedynie na siedlisku BMw jest to 88,6%). Na siedlisku LMśw i LMw również dominuje sosna, lecz tu jej udział jest mniejszy - odpowiednio 68 i 60%, co jest zgodne z przyjętym typem drzewostanu.

Na siedliskach Bb, BMb i LMb największą powierzchnię zajmuje brzoza (Bb 66%, BMb 55,6%, LMb 69%).

Siedliska Ol, OLJ, Lł prawie w całości porastają drzewostany olchowe (Ol 90%, OLJ 94,5%, Lł 100%).

Siedlisko Lśw w połowie zajmują drzewostany dębowe (51,8% udziału) a na Lw 30% udziały mają drzewostany dębowe i olchowe.

Siedliska wyżowe - BMwyż i LMwyż - zajmują drzewostany sosnowe odpowiednio z udziałem 90% i 50%. Jedynie Lwyż to dominacja buczyn, które zajmują tu 70% powierzchni.

    Poniżej przedstawiono skróconą charakterystykę drzewostanów wg głównych gatunków lasotwórczych Nadleśnictwa.

Tabela nr 1. Tabelaryczne zestawienie podstawowych parametrów drzewostanów wg głównych gatunków panujących.

               Pozostałe gatunki drzew zajmują łącznie 2,16% powierzchni leśnej Nadleśnictwa, a ich zapas stanowi 1,87% ogólnego zapasu. Największy udział wśród nich mają drzewostany modrzewiowe. 

Ryc. Struktura  powierzchniowo-miąższościowa głównych gatunków panujących.

Charakterystyka młodego pokolenia

Młode pokolenie drzew zasadniczo zostało wprowadzone poprzez sadzenie. Średniorocznie nadleśnictwo uznaje około 10 ha odnowień naturalnych.

Uprawy na powierzchniach otwartych

Uprawy i młodniki do 10 lat powstałe w wyniku zrębowego sposobu zagospodarowania zajmują powierzchnię 1366,95 ha. Najwięcej upraw otwartych opisano na siedlisku Bśw - 463,88 ha, BMśw – 328,49 ha oraz BMw 245,85 ha. Ponad 88% upraw to uprawy bardzo dobre. Prawie wszystkie (97,19%) mają skład gatunkowy zgodny lub częściowo zgodny ze składem pożądanym. Uprawy o zadrzewieniu od 0,9 do pełnego 100% pokrycia stanowią 88,45% wszystkich upraw. Uprawy o zadrzewieniu 0,7 do 0,8 stanowią 10,14% upraw, natomiast uprawy o zadrzewieniu 0,5-0,6 stwierdzono tylko na powierzchni 1,41%.

Młode pokolenie pod okapem drzewostanu

Pod okapem drzewostanu wprowadzane są gatunki o większych wymaganiach ekologicznych jak: dąb, buk, jodła. Jakość hodowlana wyrażona poprzez dostosowanie składu gatunkowego do siedliska z uwzględnieniem mikrosiedlisk, form zmieszania, pokroju drzewek jest oceniona wysoko.

Rzeczywista powierzchnia (zredukowana stopniem pokrycia), jaką zajmuje młode pokolenie wynosi 810,01 ha. W młodym pokoleniu dominuje podrost stanowiący 59,95% powierzchni. Nalot stanowi 13,5%, podsadzenia 9,4% a podrost II piętra 17,14% młodego pokolenia. 

Młode pokolenie drzew jest zróżnicowane gatunkowo. Dominuje buk – 56,50 % oraz dąb 23,50% udziału powierzchniowego. W podroście widoczny jest udział jodły i jawora (po 6%) oraz olchy (ponad 3%).

Projektowane zabiegi z zakresu hodowli lasu obejmują:

– odnowienia

• odnowienie otwarte (zręby do 5 lat, halizny, płazowiny)

• odnowienie pod osłoną drzewostanu (projektowane przy rębniach złożonych)
• podsadzenia
• dolesienie luk i przerzedzeń

- pielęgnowanie

• upraw – pielęgnowanie gleby

                    - czyszczenia wczesne

• młodników – czyszczenia późne.

Pielęgnację gleby planuje się w uprawach oraz dla wprowadzonych poprawek i uzupełnień. Wykonuję się ją w uprawach dla gatunków w wieku do 5 lat gdy sadzonki nie osiągnęły jeszcze wysokości ponad 0,5 m. Celem tego zabiegu jest ograniczenie konkurencji roślinności trawiastej w dostępie do światła, składników mineralnych i wody. Zabieg należy dostosować do etapu rozwoju roślinności konkurencyjnej, tak by trawy nie głuszyły sadzonek. Zabieg projektowany jest jednokrotnie, ale o ilości „wejść" na powierzchnię decydują służby leśne po stwierdzeniu potrzeby pielęgnacji

Czyszczenia wczesne wykonuje się w uprawach i podsadzeniach produkcyjnych, dolesionych lukach, najczęściej do wieku 5 lat bez zwarcia. W zabiegu tym ważne jest doprowadzenie do zwarcia dobrze ukształtowanych drzewek, wyprowadzenie gatunków współpanujących i domieszek, także ograniczenie konkurencyjności ze strony gatunków lekkonasiennych i podszytowych. Nie należy dopuszczać do przegęszczania upraw, ale też nie można je zbyt rozrzedzać, aby zwierzyna płowa nie wchodziła do wnętrza uprawy. Brzozę w gniazdach należy utrzymywać do spełniania przez nią funkcji osłonowych dla dębu, później ograniczać aby nie stanowiła dla niego konkurencji. Na pędraczysku brzozę, osikę, i inne gatunki pozostawiać możliwie jak najdłużej w celu osłaniania gleby i ograniczania możliwości żerowania pędraków. O ilości wejść (krotności zabiegu) decyduje służba leśna wg potrzeb hodowlanych stwierdzonych na gruncie.

Czyszczenia późne planuje się w młodnikach, podrostach, dolesionych lukach, kępach gdzie młode pokolenie wymaga pielęgnacji min. poprzez regulowanie dynamiki wzrostu między gatunkami, przerzedzanie przegęszczeń, popierania gatunków domieszkowych, usuwanie drzew chorych, zainfekowanych. Celem zabiegu jest wyprowadzenie młodników możliwie najbardziej odpornych na warunki klimatyczne i zgodnych z docelowym typem drzewostanu. Częstość zabiegów jest zależna od potrzeb hodowlanych stwierdzonych na gruncie.

Dla każdego wydzielenia zabiegi hodowlane są ustalane indywidualnie. Ogólny rozmiar prac z zakresu hodowli lasu na bieżący okres gospodarczy (2016-2025) zamieszczono w poniższych tabelach.

Tabela nr 2. Zestawienie rozmiaru prac z zakresu hodowli lasu na lata 2016-2025 

Monitoring wybranych zagadnień hodowlanych za 2014 rok - strona RDLP Katowice